Ανακοίνωση ΣΥΣ για την επιστροφή των διοικητικών υπαλλήλων

ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΠΟΥ ΤΕΛΟΥΣΑΝ ΣΕ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑΣ/ΑΠΟΛΥΣΗΣ

Η ΣΥΣ ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ καλωσορίζει την επιστροφή των συναδέλφων διοικητικών υπαλλήλων του ΑΠΘ, αλλά και των υπόλοιπων ιδρυμάτων, στο ακαδημαϊκό τους σπίτι. Σήμερα, είκοσι και πλέον μήνες μετά την ανακοίνωση του βάρβαρου σχεδίου της διαθεσιμότητας και απόλυσης του διοικητικού προσωπικού των ΑΕΙ στα τέλη Αυγούστου 2013, και μετά την εκκωφαντική πτώση της μνημονιακής συγκυβέρνησης, η επιστροφή των εργαζομένων μοιάζει περίπου αυτονόητη. Η επάνοδος όμως των εργαζομένων στην εργασία τους δεν χαρίστηκε, αλλά κατακτήθηκε με σκληρό και διαρκή συλλογικό αγώνα. Σε αυτόν τον αγώνα, οι συνάδελφοι διοικητικοί υπάλληλοι δεν ήταν μόνοι. Από την πρώτη στιγμή, η ΣΥΣ ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ και άλλες δυνάμεις συντάχθηκαν στο πλευρό των εργαζόμενων και αγωνίστηκαν μαζί τους στην πρώτη γραμμή, καλώντας παράλληλα την πανεπιστημιακή κοινότητα να ενώσει τις δυνάμεις της ενάντια σε αυτή τη βαρβαρότητα της αυθαίρετης και άδικης διαθεσιμότητας/απόλυσης.

Το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας του ΑΠΘ ανταποκρίθηκε στο γενικό προσκλητήριο. Σε πείσμα όσων επιχείρησαν να διασπάσουν τους εργαζόμενους, συγκροτήθηκε αυθόρμητα ένα κοινό μέτωπο από όλες τις κατηγορίες των εργαζομένων, τους διοικητικούς, τους διδάσκοντες και τους φοιτητές, οι οποίοι μέσα από μαζικές συνελεύσεις, συνεχείς δράσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις έδωσαν ένα συγκλονιστικό συλλογικό αγώνα έως την τελική δικαίωση. Ο αγώνας του διοικητικού προσωπικού των ΑΕΙ αποτέλεσε μέρος της συλλογικής αντίστασης κατά των απολύσεων, όπως αυτή εκφράστηκε επίσης με τον αγώνα των σχολικών φυλάκων και των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης, με τον πιο εμβληματικό ίσως από όλους τον ανυποχώρητο και διαρκή αγώνα των καθαριστριών του υπουργείου οικονομικών.

Σε αυτόν τον όμορφο συλλογικό αγώνα, η μνημονιακή συγκυβέρνηση το μόνο που είχε να αντιτάξει ήταν ο αυταρχισμός. Χρησιμοποιήθηκαν όλα τα διαθέσιμα μέσα για να καμφθεί το ηθικό των εργαζόμενων που αγωνίζονταν για την αξιοπρέπειά τους και το δικαίωμα στην εργασία. Ασκήθηκε αφόρητη ψυχολογική πίεση με μεθοδεύσεις, όπως το ιδιώνυμο αδίκημα της μη απογραφής των υπαλλήλων, η αυτοδίκαιη αργία στο δικαίωμα της απεργίας, η απειλή για επέμβαση εισαγγελέα και αστυνομίας. Δεν δίστασαν μάλιστα να χρησιμοποιήσουν την προσφιλή μέθοδο του κοινωνικού αυτοματισμού, προσπαθώντας να στρέψουν εναντίων των εργαζομένων τους φοιτητές και τις οικογένειές τους, εκβιάζοντας για μη εγγραφή πρωτοετών φοιτητών και απειλώντας με απώλεια του εξαμήνου. Όμως σε αυτόν τον έντονο αγώνα υπήρξαν και έντονες απουσίες, όπως εκείνες των Συμβουλίων Ιδρύματος, της ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ, αλλά και ορισμένων παρατάξεων. Με το δήθεν «ρεαλιστικό» λόγο τους και τη δήθεν «συνετή» στάση τους προσπάθησαν συνειδητά, αλλά μάταια, να υπονομευόσουν τον αγώνα αυτό, συντασσόμενοι στην πράξη με τις αντιδραστικές δυνάμεις του μνημονίου.
Ο αγώνας για την εκ νέου οικοδόμηση ενός δημόσιου, ακαδημαϊκού, δημοκρατικού και αξιοκρατικού πανεπιστήμιου μόλις έχει αρχίσει. Η Συσπείρωση καλεί τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, φοιτητές, εργαζομένους και διδάσκοντες, ενωμένοι να συνδιαμορφώσουμε το πανεπιστήμιο αυτό.

Θεσσαλονίκη, 21 Μαΐου 2015